"Κάθε κομμάτι έχει τη δική του ιστορία"

Μια μελωδική βόλτα με το bandwagon μας χαρίζουν αυτή τη φορά οι Your Hand In Mine, μια μπάντα της οποίας τα μέλη είναι πολύ λιγότερα από τα όργανα που χρησιμοποιούν! Δύο φίλοι από τη Θεσσαλονίκη ενώνουν την αγάπη τους για απλά, σχεδόν παιδικά και αυτοσχέδια μουσικά όργανα, τα οποία προσωπικά συλλέγουν. Έτσι, δημιουργούν μια δική τους, διαφορετική μουσική δωματίου.


Οι Your Hand In Mine αποτελούνται μόλις από δύο μέλη, το Μάνο Μυλωνάκη και το Γιώργο Παπαδόπουλο, οι οποίοι ξεκίνησαν από την παρέα της post-rock μπάντας Shortcat. Τα κοινά ακούσματα και η κοινή αγάπη των δύο φίλων για τα ακουστικά folk όργανα τους ώθησαν, το 2006, στη δημιουργία ενός σχήματος, στο οποίο θα χρησιμοποιούσαν τα όργανα που συλλέγουν. Με τη βοήθεια ενός υπολογιστή που ηχογραφεί και αναπαράγει ζωντανά τα όργανα, οι Your Hand In Mine δεν θεωρούν απαραίτητο να προσθέσουν επιπλέον μέλη στην παρέα τους. Έπειτα από αρκετές live εμφανίσεις και support σε γνωστούς καλλιτέχνες, όπως τον Yann Tiersen, έγραψαν μουσική για τη βουβή ταινία Every Night Dreams, του Mikio Naruse. Η παρουσίαση του soundtrack έγινε με ταυτόχρονη προβολή της ταινίας στο 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το όνομα της μπάντας είναι εμπνευσμένο από ένα κομμάτι των Explosions in the sky, το αγαπημένο του Μάνου και του Γιώργου, οι οποίοι το έχουν συνδυάσει με πολλά ξενύχτια που πέρασαν μαζί συζητώντας! Τα βασικά όργανα που έχουν διδαχθεί σε ωδείο είναι το πιάνο για το Μάνο και η τρομπέτα για το Γιώργο. Στα υπόλοιπα όργανα που χρησιμοποιούν επί σκηνής είναι αυτοδίδακτοι και αυτά είναι που δίνουν στην μπάντα τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Συγκεκριμένα, ο Μάνος παίζει wurlitzer piano, μελόντικα, toy piano, γιουκαλίλι, ακκορντεόν και αναλαμβάνει τον προγραμματισμό στον υπολογιστή, ενώ ο Γιώργος παίζει μαντολίνο, σαντούρι, guitar shaped toy synth, glockenspiel και κρουστά. "Τα πολλά όργανα επί σκηνής είναι ένα αναγκαίο κακό, ή απλά ο αγαπημένος μας μαζοχισμός, που βελτιώνεται αν αντιμετωπίσεις το live σαν μια παράξενη χορογραφία..." 

Η επιλογή των οργάνων είναι μια αλυσιδωτή διαδικασία. Ξεκίνησαν με ένα μαντολίνο και ένα πιάνο και άρχισαν να προσθέτουν νέα όργανα, των οποίων ο ήχος ταίριαζε με τα προηγούμενα. "Περίπου όπως όταν προσθέτει υλικά όταν μαγειρεύεις!", μου εξηγούν. Η συλλογή τους ποτέ δε σταματά να μεγαλώνει. Με καθοδηγητές τα ίδια τα όργανα και το ένστικτό, που τους κάνει να τα χρησιμοποιούν, δημιουργούν μελωδίες ρομαντικές, νοσταλγικές, που περιλαμβάνουν με αρμονικό τρόπο πολύ αντιφατικά χαρακτηριστικά, όπως ηλεκτρονικά και ταυτόχρονα folk στοιχεία.

Πώς προμηθεύεστε τα όργανα που χρησιμοποιείτε; Ποιό είναι το αγαπημένο σας;

Η ιστορία των οργάνων είναι λιγάκι αλλοπρόσαλη! Κάποια όργανά μας διέσχισαν τον Ατλαντικό για να φτάσουν στα χέρια μας, ενώ κάποια άλλα απλώς κατέβηκαν από το πατάρι ή μετακόμισαν από το σπίτι της ξαδέρφης. Το αγαπημένο μας μάλλον είναι το μαντολίνο του Γιώργου, που χρονολογείται γύρω στο 1920!

Τί συναίσθημα θέλετε να αφήνει η μουσική σας στον ακροατή;

Δε νιώθουμε την ανάγκη να προσδιορίσουμε κάτι τέτοιο. Συνήθως κάθε κομμάτι είναι αποτύπωμα της δικής μας συναισθηματικής πραγματικότητας τη στιγμή που το γράφουμε. Και αποδεικνύεται συνέχεια πως η σύνθεση, όσο πιο ειλικρινής και προσωπική είναι, τόσο πιθανότερο είναι να δημιουργήσει συναισθήματα και σε άλλους.

Γράφετε κυρίως ορχηστρικά κομμάτια. Θα σας ενδιέφερε να προσθέσετε στίχο; 
Έχουμε ήδη ένα κομμάτι με στίχο, το Nightly Drums. Φυσικά και μας ενδιαφέρει και είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε μας εμπνεύσει. Απλώς θεωρούμε ότι η φωνή είναι το δυσκολότερο όργανο της συλλογής μας και προτιμούμε να τη χειριζόμαστε με φειδώ.

Δεδομένου πως δε χρησιμοποιείτε στίχο, με τί βάση δίνετε τίτλο στα κομμάτια σας;
Κάθε κομμάτι έχει προφανώς τη δική του ιστορία και το δικό του τρόπο ονοματοδοσίας. Άλλες φορές μπορεί να είναι μια αγαπημένη φράση που θα καθοδηγήσει ακόμα και τη μουσική και το ύφος, ενώ άλλες φορές μπορεί να υπάρχει έτοιμη η μουσική και να μην μπορεί κανείς μας να την "βαφτίσει"!

 
Οι live εμφανίσεις σας δεν είναι και τόσο συχνές. Γιατί;
Είμαστε υπέρ της άποψης οι συνθέτες να είναι και εκτελεστές των έργων τους και προτιμούμε η μουσική μας να ακούγεται απ'ευθείας από τα όργανά μας, live. Όμως, εμφανιζόμαστε σχετικά σπάνια, για τρείς λόγους. Κατ'αρχάς, μας αρέσει να εκτιθέμεθα σε κόσμο, μόνο όταν έχουμε κάτι καινούριο να παρουσιάσουμε. Δεύτερον, ο εξοπλισμός μας είναι πλέον αρκετά ακριβός και ευαίσθητος, για να μετακινηθεί, κυρίως όταν πρόκειται για το εξωτερικό. Και τρίτον, η εργασιακή μας καθημερινότητα έχει γίνει πολύ απαιτητική, οπότε τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.

Η μουσική σας είναι αρκετά πρωτότυπη, κυρίως για την Ελλάδα. Ποιά είναι η ανταπόκριση του κοινού στη μουσική σας;

Μέχρι τώρα η ανταπόκριση ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, κυρίως γιατί, εν γνώσει μας, δεν παράγουμε εμπορική μουσική. Φαίνεται πως όταν κάνεις κάτι που αγαπάς πραγματικά και πιστεύεις σε αυτό, αυτό βγαίνει προς τα έξω με τον καλύτερο τρόπο. Με χαρά παρατηρούμε ότι το κοινό μας περιλαμβάνει κατά καιρούς μια ποικιλία ηλικιών και μια εντελώς απροσδόκητη παλέτα μουσικόφιλων από όλα τα είδη! Αυτό ούτε το προβλέψαμε, ούτε μπορούμε να το εξηγήσουμε.

Γράψατε μουσική για την ταινία Every Night Dreams, παρουσιάζοντας έτσι το ομώνυμό σας album. Ποιά είναι η εμπειρία της σύνθεσης soundtrack για μια βουβή ταινία του 1933;
Ήταν μια εντελώς απρόσμενη και παράξενη πρόταση που ήρθε από το Λευτέρη Αδαμίδη και τις "Ημέρες Ανεξαρτησίας" του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ήταν μια πρωτοβουλία που όχι μόνο μας χάρισε την επαφή με ένα ευρύτερο κοινό, αλλά μας βοήθησε να αποσαφηνίσουμε και την ταυτότητα που θέλαμε να έχει ο ήχος μας. Δουλέψαμε πάνω στα πλάνα του Naruse ένα ολόκληρο καλοκαίρι, προτιμώντας περισσότερο να γίνουμε αναγνώστες του σεναρίου, παρά υπόδουλοι του μοντάζ. Κερδίσαμε την αφορμή για την πρώτη μας κυκλοφορία, με το album Every Night Dreams, αλλά και ένα μοναδικό τρόπο δουλειάς, που ούτε καν είχαμε φανταστεί ποτέ!


Εκτός του Every Night Dreams, η μπάντα είχε κυκλοφορήσει το πρώτο της EP, με τίτλο Your Hand In Mine, το 2007. Το Σεπτέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το τελευταίο album τους, The Garden Novels, το οποίο εκτός από τα δισκοπωλεία, είναι διαθέσιμο για downloading στην ιστοσελίδα της εταιρείας, με την οποία συνεργάστηκαν.

Η μεγαλύτερη φιλοδοξία των δύο φίλων είναι να ταξιδέψουν και να ξεναγήσουν τη μουσική τους στις αγαπημένες τους πόλεις, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Προς το παρόν, θα πάρουν όλο τους τον εξοπλισμό και θα παρουσιάσουν τα κομμάτια του νέου τους album και κάποια προηγούμενα, στις 31 Μαΐου, στον εξωτερικό χώρο του Νέου Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του φεστιβάλ Support Your Local Heroes. Η επόμενη προγραμματισμένη εμφάνισή τους θα γίνει την Κυριακή 3 Ιουνίου, στο Six Dogs (Αβραμιώτου 6, Μοναστηράκι), στην Αθήνα. Ας ταξιδέψουμε με τις μελωδίες της συλλογής των οργάνων τους!

Too Late!

Στο bandwagon ανεβαίνουν οι 2L8, από τη Θεσσαλονίκη και παραμένουν για μια μουσική βόλτα, μέχρι αύριο το βράδυ που θα εμφανιστούν live στο Νέο Δημαρχείο της πόλης. Η μουσική τους κρύβει πολλές επιρροές και αποκαλύπτει τον ιδιαίτερα ξεχωριστό χαρακτήρα της μπάντας. Μελωδίες άλλοτε μελαγχολικές, κι άλλοτε έντονες, ντυμένες με την ανατριχιαστική χροιά της φωνής του K, θυμίζουν post rock με μινιμαλιστικά στοιχεία.

Η δημιουργία της μπάντας το 2004 είναι αποτέλεσμα ενός project, βασισμένου σε μια ιδέα που θέλησε να υλοποιήσει ο K the Clown μαζί με άλλους μουσικούς. Οι 2L8 αποτελούνται από τον K the Clown (κιθάρα, τρομπέτα, φωνές), τον Ηρακλή Ιωσηφίδη (κοντραμπάσο), τη May Roosevelt (theremin, βιολί), την Ελισώ Παπαστρατή (βιολί), τη Χριστίνα Παπαγιαννούλη (τσέλο), το Γιώργο Παναγόπουλο (τύμπανα), τον Παύλο Λιολιόπουλο (κρουστά) και τον Κωστή Λιολιόπουλο (κιθάρα). 

Από το 2004 η μπάντα έχει ανέβει σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, της Πάτρας και άλλων ελληνικών πόλεων, καθώς και στην Τελετή Απονομής Κρατικών Βραβείων στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, διασκευάζοντας κομμάτια του Μ.Χατζιδάκι. 

Ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, η μπάντα κυκλοφορεί το πρώτο της album με τίτλο Armed Angels, Frustrated Youth, the Art of Self-Deceit and Music Industry και το 2008 το δεύτερο album με τίτλο He & She, Angry enough to keep Loving in the Dark Ages. Μέσα από τα δύο albums τους οι 2L8 έδειξαν την εναλλακτική τους σύνθεση και απέσπασαν πολλές θετικές κριτικές, μαζί με την προσοχή του κοινού. 

Το 2011 οι 2L8 παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά "New Battles Without Honor and Humanity". Αυτό το διπλό album, που αποτελείται από το Sunlight και το Μoonlight, θεωρείται το καλύτερο από όσα έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα. To album κυκλοφόρησε σε μορφή pledge, βασισμένο δηλαδή μόνο στην οικονομική ενίσχυση του κοινού της μπάντας. Από τον τελευταίο τους δίσκο, χαρακτηριστικά της δουλειάς τους είναι τα κομμάτια Innocent Smile και Sleepless. Στο The balkan nigger αξιοποιούν πλήρως τα έγχορδα, με έναν πιο σύγχρονο τρόπο, ενώ στο Fight όλα είναι υπό τον έλεγχο του ρυθμού. Η μουσική των 2L8 είναι διαθέσιμη για downloading στη σελίδα των 2L8 στο bandcamp.

Μπορούμε να ακούσουμε τους 2L8 στις 31 Μαΐου, στις 9 το βράδυ, στον εξωτερικό χώρο του Νέου Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του μουσικού φεστιβάλ "Support Your Local Heroes". It's not Too Late!
Καλή ακρόαση!

πηγή: www.2-l8.gr

"Life is not a bank! Life is a balkan prank!"

Life is a balkan prank, γι'αυτό και το bandwagon δεν διστάζει ποτέ και συνεχίζει τις μουσικές του βόλτες! Αυτή τη φορά στο bandwagon ανεβαίνουν οι Los Mujeros, οι γυναικάδες που γεμίζουν τη Θεσσαλονίκη με χαρούμενους, βαλκανικούς ήχους, με τα live τους.  

Τα εννιά μέλη βλέπουν την μπάντα σαν την οικογένειά τους, εξ'αιτίας της "χημείας" που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους. Η οικογένεια Los Mujeros αποτελείται από το Δημήτρη Καλαϊτζόπουλο (φωνή, κιθάρα), το Χρήστο Καλαϊτζόπουλο (ακκορντεόν), το Νάσο Πατσικα (σαξόφωνο, κιθάρα), το Λάζαρο Βαλαβάνη (μπάσο), τον Αλέξη Μακατσέλο (drums), το Θανάση Τσιάμη (τρομπέτα), τον Τάσο Βαλκάνη (τρομπέτα), το Μιχάλη Καρανίκο (τρομπόνι) και τον Κώστα Κωστόπουλο (κιθάρα). 

Στη μουσική τους είναι φανερή η επιρροή από τη balkan μουσική, με στοιχεία swing, bossa nova και ήχους από τις μεσογειακές χώρες. Οι ίδιοι εντάσσουν τη μουσική τους στην world music. Από τα πιο γνωστά τους κομμάτια είναι το Hey Woman και το It's time. Συχνά παρουσιάζουν και διασκευές, κυρίως ρεμπέτικων κομματιών, στα οποία δίνουν μια balkan διάθεση. Σύντομα, στα τέλη Ιουνίου, θα κυκλοφορήσει ένα single έκπληξη και αργότερα το πρώτο τους album, για το οποίο έχουν συνεργαστεί με το Νικήτα Κλιντ, από τις Ρόδες.

Οι Los Mujeros δημιουργήθηκαν το 2007, όταν τα δύο αδέρφια, ο Δημήτρης και ο Χρήστος Καλαϊτζόπουλος, με παρότρυνση των γονιών και των καθηγητών τους αποφάσισαν να διαδώσουν τα κομμάτια τους. Το ίδιο καλοκαίρι συμμετείχαν στο Schoolwave festival. Από τότε, δήλωσαν συμμετοχή και ανέβηκαν ξανά στη σκηνή του φεστιβάλ και τις δύο επόμενες χρονιές, το 2008 και το 2009. Την επόμενη χρονιά ήρθαν στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουν πάρει μέρος σε live, σε πολλές διοργανώσεις και σε φεστιβάλ.   

Πόσο εύκολο είναι για μια νέα μπάντα στην Ελλάδα να επιβιώσει και να προωθηθεί; 

Μια νέα μπάντα που αποφασίζει να περάσει από το ερασιτεχνικό στο λίγο επαγγελματικό στάδιο, ή βρίσκεται στο μεταίχμιο της αλλαγής, είναι σαν να περπατάει ξυπόλητη στα αγκάθια! Σίγουρα θα πρέπει να κάνει διασυνδέσεις, αλλά το καλύτερο είναι να τα καταφέρει μόνη της, ώστε ο κόπος να είναι ακόμα πιο ωραίος.

Ανεβήκατε στη σκηνή του Schoolwave για τρεις συνεχόμενες χρονιές. Ποιά είναι η εμπειρία σας; 

Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, κάτι το οποίο δεν περιγράφεται με λόγια, αλλά ούτε με εικόνες και views. Όταν είσαι 16 χρονών και να παίζεις σε συναυλιακό χώρο μπροστά σε δύο χιλιάδες συνομηλίκους σου, όχι μόνο σε γεμίζει θάρρος και φιλοδοξίες για το μέλλον, αλλά σε ωθεί στο να βελτιώνεσαι χρόνο με το χρόνο, να γεμίζεις με νέες μουσικές το ρεπερτόριό σου και σίγουρα να γίνεις λιγάκι διάσημος για να καλύψεις τη ματαιοδοξία σου. 

Ποιά είναι η γνώμη σας για το φεστιβάλ;
Το Schoolwave είναι το μόνο βήμα στην Ελλάδα, όπου μπορούν νεανικά συγκροτήματα να παίξουν με πλούσιο εξοπλισμό και μπροστά σε τόσο μεγάλο κοινό. Πραγματικά, κάθε χρόνο αξίζει ένα 'ευχαριστώ' στους διοργανωτές και στους εθελοντές.

Η μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης;

Ευτυχώς η μουσική σκηνή της πόλης είναι σχετικά πλούσια και ο κόσμος ενδιαφέρεται για νέα ακούσματα και υποστηρίζει όλη την προσπάθεια. Αυτό φαίνεται στο ότι κάθε βράδυ έχει δυο-τρία live στο κέντρο της πόλης.

Τί σας αρέσει και τί δεν σας αρέσει στην πόλη; 

Η Θεσσαλονίκη είναι ένα μείγμα βαλκανικής νοοτροπίας και ανατολικής διάθεσης. Είναι κάτι τόσο όμορφο και συνάμα γεμάτο ατέλειες. Έχει ένα χαρακτήρα που την κάνει να διαφέρει από τις υπόλοιπες πόλεις. Το μικρόβιό της το κουβαλάς πάντα πάνω σου, είτε με τη διάλεκτο, είτε με τη συμπεριφορά. Αν ήταν λίγο πιο καθαρή, θα μας άρεσε περισσότερο.

Ποιά είναι η εμπειρία σας από τη συνεργασία με το Νικήτα Κλιντ; 
Η συνεργασία μας με το Νικήτα Κλιντ είναι το αποκορύφωμα όλης της προσπάθειας που έχουμε κάνει τόσα χρόνια. Είναι ωραίο να μαθαίνεις πράγματα από έναν καλλιτέχνη της εμβέλειας του Νικήτα. Το μόνο που έχει να σου δώσει είναι εμπειρίες και συμβουλές, όπως ο παππούς στον εγγονό. 

Τί φιλοδοξίες έχετε για την μπάντα σας;
Όπως ανέφερε ο Shakespeare "με αυτό το αμάρτημα έπεσαν οι άγγελοι". Οπότε, κρατάμε μικρό καλάθι και πορευόμαστε με σκοπό τη διασκέδαση του κόσμου.
No live, no joy! 

Συνεχίζουν λοιπόν, με τις live εμφανίσεις τους, για τις οποίες μπορούμε να ενημερωνόμαστε από την ιστοσελίδα τους και από τη σελίδα τους στο facebook. Life is a balkan prank, λένε οι Los Mujeros και δεν πρέπει να το ξεχνάμε!
Καλή ακρόαση!

Οι μεγαλόψυχοι

Η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Αν αναμείξουμε τους ήχους του πιάνου με αυτούς του κοντραμπάσου και προσθέσουμε λίγα κρουστά, η τελική γεύση θυμίζει οικείες, συνήθως κλασσικές μελωδίες. Oι Magnanimus trio με τα ίδια υλικά καταφέρνουν να δώσουν μια διαφορετική, πιο σύγχρονη πνοή, με τη μουσική που παράγουν.

Ο Χρήστος Μπάρμπας (πιάνο, φωνή), ο Δημήτρης Τασούδης (drums, πιάνο, φωνή) και ο Παύλος Σπυρόπουλος (κοντραμπάσο, φωνή), φίλοι από τα φοιτητικά τους χρόνια στο τμήμα Μουσικολογίας του Α.Π.Θ, πέρασαν ένα χρονικό διάστημα σε διαφορετικές χώρες του εξωτερικού για μουσικές σπουδές. Όταν επέστρεψαν, η παρέα ενώθηκε ξανά στη Θεσσαλονίκη. 

Οι Magnanimus trio δημιουργήθηκαν το Σεπτέμβριο του 2010, με σκοπό να ενώσουν τις προσωπικές τους επιρροές από τη μουσική τους εμπειρία και να δουλέψουν στο αποτέλεσμα που θα προέκυπτε. Δεν τους ενδιαφέρει να δώσουν στη μουσική τους ένα συγκεκριμένο στυλ. Magnanimus σημαίνει "μεγαλόψυχος", από το magnus (μεγάλος) και animus (ψυχή, πνεύμα). Με αυτή τη μεγαλοψυχία, δημιουργούν μελωδίες άλλοτε απλές κι άλλοτε πιο σύνθετες, που σε κάνουν να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις με τις σκέψεις. Σημαντικό ρόλο παίζει ο αυτοσχεδιασμός και τελικά οι Magnanimus trio δημιουργούν κομμάτια νοσταλγικά, όπως το A Sunday morning, ή και πιο εναλλακτικά, όπως το Second encounter.

Έπειτα από αρκετές συναυλίες στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, όπως την Αθήνα, τη Βέροια, τη Λαμία, η μπάντα μπήκε στις 9 και 10 Απριλίου στο studio και ηχογράφησε το πρώτο της album. Σύντομα το album θα είναι διαθέσιμο για downloading στη σελίδα της μπάντας: magnanimustrio.com.

Προς το παρόν, μέρος της ηχογράφησης υπάρχει στη σελίδα  magnanimustrio.com/new-cd-preview, ενώ μουσική τους για ακρόαση υπάρχει και στο magnanimustrio.com/acue. Καλή ακρόαση!  

πηγή: magnanimustrio.com

Μέχρι τελικής πτώσεως!

 Στο bandwagon επιβιβάζονται για μια μουσική βόλτα οι Swing till you drop, μία διμελής swing μπάντα από τη Θεσσαλονίκη με κεφάτη, χορευτική διάθεση. Μας προσκαλούν να τους γνωρίσουμε καλύτερα και να τους ακούσουμε απόψε live στο Django Fest!

Οι Swing till you drop είναι ο Γιάννης Βακαλούδης (κιθάρα) και ο Χρήστος Κοσίδης (βιολί). Ο Γιάννης είναι φοιτητής Μουσικολογίας στο Α.Π.Θ. και ο Χρήστος ετοιμάζεται να πάρει το πτυχίο του στο κλασσικό βιολί και να ξεκινήσει μουσικές σπουδές στο εξωτερικό. Είναι φίλοι από το μουσικό σχολείο, στο οποίο φοίτησαν και οι δύο και η επαφή που κράτησαν μετά, τους έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουν την μπάντα.

O Γιάννης και ο Χρήστος έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί μουσική τον Οκτώβριο του 2011 κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στην πόλη. Περνώντας ένα βράδυ από την Καμάρα, σκέφτηκαν να βγάλουν τα όργανα και να παίξουν μουσική έξω, χωρίς πρόβες! Η ιδέα τελικά εξελίχθηκε σε μια πολύ συγκινητική εμπειρία για τους Swing till you drop, οι οποίοι παρατηρούσαν τον κόσμο που στεκόταν χαμογελαστός και απολάμβανε ένα φρέσκο άκουσμα. Η επιτυχία αυτής της αυθόρμητης "παράστασης" έδωσε στο Γιάννη και το Χρήστο το έναυσμα να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, αυτό της μπάντας.

Το όνομά τους προέκυψε από την παρατήρηση ότι στην αρχή που έπαιζαν μουσική σε ένα χώρο διδασκαλίας χορού lindy hop, ο κόσμος δε σταματούσε να χορεύει, παρ'όλο που το πρόγραμμα ήταν τρίωρο! Έπαιζαν swing μέχρι τελικής πτώσης, δηλαδή "Swing till you drop"!

Mε κοινή τους επιρροή τους Django Reinhardt και Stephane Grapelli, το φθινόπωρο του 2011 διένυαν μία περίοδο που ανακάλυπταν τη μαγεία της gypsy swing και έψαχναν, ο καθένας ξεχωριστά, άλλους μουσικούς για να παίξουν τέτοια μουσική. Για τους Swing till you drop, η swing εκτός από ευχάριστη και κεφάτη, είναι και δύσκολη μουσική, που λειτουργεί σαν πρόκληση. Τους δίνει επίσης και τη δυνατότητα του αυτοσχεδιασμού, γεγονός που την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για τον ακροατή.

Η swing τους μεταφέρει σε μια άλλη εποχή και σε μια ατμόσφαιρα πολύ ευχάριστη. "Η μουσική αυτή έρχεται από τις δεκαετίες 1920-1930. Ήταν εποχή που πολλά ταμπού, όπως η επαφή των λευκών με τους Αφροαμερικάνους, είχαν αρχίσει να καταρρίπτονται. Το swing ήταν η πρώτη μουσική που χορευόταν και από μαύρους και από λευκούς, κάτι που δείχνει ίσως και το πώς η μουσική μπορεί να ενώνει τον κόσμο. Εκτός αυτού, ήταν εποχές με πολλή γοητεία και πολύ περισσότερη αγνότητα σε σχέση με σήμερα!", μου εξηγεί ο Γιάννης.

H μουσική που παρουσιάζουν στα live τους βασίζεται κυρίως σε διασκευές γνωστών swing κομματιών, όπως το Minor Swing, καθώς πιστεύουν πως το ενδιαφέρον του κόσμου κινείται πιο εύκολα στο άκουσμα γνώριμων ήχων. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν γράφουν δική τους μουσική! "Αρκετά κομμάτια που γράφουμε περιέχουν στίχους. Γι'αυτό ελπίζουμε στο μέλλον να συνεργαστούμε και με φωνή, η οποία θα δώσει άλλη γεύση στο άκουσμα της μουσικής μας.", μου λέει ο Χρήστος. Ήδη ως τώρα έχει τύχει αρκετές φορές να συνεργαστούν με άτομα που πάιζουν άλλα όργανα, όπως μπάσο, τύμπανα, κιθάρα, βιολί, ακορντεόν, κλαρινέτο. Βέβαια, ο Γιάννης και ο Χρήστος παραμένουν ο πυρήνας του σχήματος.

Από τον περασμένο Οκτώβριο, οι Swing till you drop έχουν εμφανιστεί live σε πολλές σκηνές της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας ένα κεφάτο κλίμα που απολαμβάνουν οι ίδιοι και το κοινό. Θεωρούν πως η μουσική γίνεται πολύ καλύτερη όταν την μοιράζονται, και κυρίως όταν το κοινό συμμετέχει χορεύοντας."Το αποκορύφωμα της τρέλας σε live ήταν όταν παίζαμε σε ένα μαγαζί και όλος ο κόσμος χόρευε και κάποια στιγμή τους βάλαμε να παίξουν μουσικές καρέκλες με τη μουσική μας!" Τα live τους γεμίζουν με νέες εμπειρίες και τους ικανοποιεί ιδιαίτερα να βλέπουν πως κάνουν τον κόσμο χαρούμενο. "Όταν βρίσκεσαι σε ένα χώρο, όπου υπάρχουν 50 άτομα που χορεύουν μεταξύ τους με χαμόγελα στα πρόσωπα και ξέρεις ότι η ευτυχία τους εκείνη τη στιγμή οφείλεται σε σένα, νιώθεις ότι κάνεις κάτι καλό για τον κόσμο!"

Επειδή ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, οι Swing till you drop παίζουν ακόμη μουσική στην πλατεία Αριστοτέλους και στην πλατεία Ναυαρίνου, γιατί απολαμβάνουν την εμπειρία. Αρκετές φορές παίζουν και χωρίς να μαζεύουν χρήματα."Εξ'άλλου, μία από τις μεγαλύτερες ανταμοιβές ήταν όταν μια γιαγιά μας άκουσε να παίζουμε και φεύγοντας μας είπε "ευχαριστούμε που μας κάνετε να χαμογελάμε!" Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι κυρίως θετικές. Υπήρξαν βέβαια και αρνητικές, όπως τότε που τους έριξαν νερό από ένα μπαλκόνι! Οι ίδιοι μου λένε "Δεν μας πειράζει. Μακάρι να αρέσαμε σε όλους, αλλά αυτό δε γίνεται!"

Για το καλοκαίρι σχεδιάζουν πολλά live σε σκηνές και στους δρόμους της πόλης και όχι μόνο. Ελπίζουν να ενταχθεί και νέο μέλος στην μπάντα, ώστε να μπορέσουν να ηχογραφήσουν ένα μέρος της δουλειάς τους. Όποιος θέλει να ενημερώνεται για τα live τους, μπορεί να τους βρει στο facebook ως "Swing till you drop".

Στις 25 Μαΐου οι Swing till you drop θα συμμετάσχουν στο Django Fest στη Θεσσαλονίκη, στο Block 33. "Θεωρούμε τιμή μας να συμπράξουμε με τόσο καλούς μουσικούς από όλη την Ελλάδα και ανυπομονούμε πολύ για αυτό!" Όποιος λοιπόν αντέχει να χορεύει swing μέχρι τελικής πτώσεως, δεν έχει παρά να ακούσει τους Swing till you drop στο φεστιβάλ! Καλή διασκέδαση!

Μουσική ...πεντάστερη!

Σε μια στάση σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, οι Five Star Hotel ανέβηκαν στο bandwagon για να μας προσφέρουν τις μελωδίες τους. Πρόκειται για μια αγγλόφωνη μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που αριθμεί ήδη εφτά χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου της album και συνεχίζει να δημιουργεί νέους ήχους και να τους παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό και όχι μόνο.
 

Αν και Θεσσαλονικείς, οι Five Star Hotel μας ταξιδεύουν μέχρι την Αγγλία, καθώς οι ίδιοι εντάσσουν τη μουσική τους στη βρετανική ποπ. Τους αγγλόφωνους στίχους υπογράφει ο Γιώργος Μπέκας, πάνω στου οποίου τις μουσικές ιδέες εργάζεται όλη η μπάντα.


Οι Five Star Hotel δημιουργήθηκαν το 2001, όταν ο Γιώργος και ο Γιάννης, φοιτητές στην Αγγλία αποφάσισαν να παίξουν μουσική μαζί με ένα φίλο τους από κει. Όταν αργότερα γύρισαν στη Θεσσαλονίκη, γνώρισαν τα υπόλοιπα μέλη και η μπάντα άρχισε να κάνει την παρουσία της αισθητή δίνοντας μια βρετανική πνοή στην πόλη. Από τότε τα μέλη της μπάντας έχουν αλλάξει και σήμερα οι Five Star Hotel αποτελούνται από το Γιώργο Μπέκα (φωνή), το Γιάννη Βαρελίδη (drums), το Στέλιο Θεολόγη (μπάσο), τον Αντώνη Βέλλιο (πλήκτρα) και το Γιάννη Σαββίδη (κιθάρα).

Με έδρα τη Θεσσαλονίκη, την οποία λατρεύουν, έχουν εμφανιστεί live σε πολλές από τις σκηνές της πόλης και όχι μόνο, παρουσιάζοντας τη μουσική τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν επιθυμούν να διασκευάζουν ή να εκτελούν κομμάτια άλλων, παρά μόνο δικά τους. Έχουν επίσης κάνει support σε συναυλίες βρετανικών συγκροτημάτων, όπως των Six by Seven, των Electrelane, των Ladytron και των Saint Etienne. H τελευταία είναι και μία από τις καλύτερες εμπειρίες της μπάντας. Πρόσφατα, στις 17 Μαΐου, συμμετείχαν στο "Support your local heroes festival" στο δημαρχείο της πόλης.

Το 2005, οι Five Star Hotel κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album με τίτλο "This is the night" και το 2010 έγιναν ακόμη πιο δημοφιλείς με το album "This Sound", που θεωρείται το ντεμπούτο της μπάντας. Το κομμάτι I want you συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Enjoy the Greeks" και το Sunshine στη συλλογή του Coca Cola Soundwave. Πολλά ακόμη κομμάτια τους ξεχωρίζουν ωστόσο, λόγω του 'ευδιάθετου', νεανικού ήχου τους. Ένα από αυτά είναι το Underground, με το οποίο πήραν μέρος στο Coca Cola Soundwave Festival.

Οι Five Star Hotel προτιμούν να γράφουν "μουσική για τη μουσική" και ένα ονειρό τους είναι να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο για να παίζουν τη μουσική τους. In the meantime, μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική τους στην ιστοσελίδα της μπάντας και να αναμένουμε το επόμενο live τους, για να τους γνωρίσουμε από κοντά. Καλή ακρόαση!

Rock'n'roll πειρατές

Οι επόμενοι επιβάτες του bandwagon είναι πέντε πειρατές που βρίσκονται για λίγο στη στεριά, πριν ξεκινήσουν για το επόμενο ταξίδι τους! Οι Voodoo Pie Rats μιλούν για τη μουσική τους και για την Κρουαζιέρα με γαλέρα, όπου "Στην πλώρη η μπάντα τραγουδάει φάλτσα rock'n'roll!".


Οι Voodoo Pie Rats είναι μια τριών ετών rock'n'roll μπάντα με παιχνιδιάρικη διάθεση, από τη Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκε το 2009 όταν δύο φίλοι, ο Αλέξης και ο Κώστας θέλησαν να μοιραστούν με άλλους την εμπειρία της διασκέδασης που τους πρόσφερε η μουσική. Από τότε έκαναν αρκετές live εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, όπως Αθήνα, Καβάλα και Λάρισα. Καθώς τα μέλη της μπάντας πρόσφατα οριστηκοποιήθηκαν, σύντομα πρόκειται να αυξήσουν τις εμφανίσεις τους. Έπειτα από πολλές αλλαγές, οι Voodoo Pie Rats αποτελούνται σήμερα από το Γιώργο (φωνητικά), τον Αλέξη (κιθάρα), το Γιάννη (κοντραμπάσο), τον Αλέκο (σαξόφωνο) και τον Αντρέα (τύμπανα).     
 

Γράφουν δική τους μουσική σε ελληνικούς ή αγγλικούς στίχους και κάποιες φορές διασκευάζουν κομμάτια που τους αρέσουν, ακριβώς επειδή τους αρέσουν! Με στοιχεία από αρκετά είδη, όπως jive, blues, rock ή swing, η μουσική των Voodoo Pie Rats σίγουρα ανεβάζει τη διάθεση του κοινού. Οι ίδιοι διαφωνούν με το να βάλουν κάποια ταμπέλα στη μουσική τους. Παίζουν απλώς rock'n'roll και στήνουν τα δικά τους Party!

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να στείλετε μέσω της μουσικής σας; 

Δεν υπάρχει κανένα μήνυμα, απλά περνάμε ωραία! Αν υπάρχει κάποιο μήνυμα είναι "κάντε το κι εσείς!". Να αρχίσουν να βγαίνουν μπάντες. Ήδη η Θεσσαλονίκη είναι πολύ μπροστά σε αυτό σε σχέση με τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας. Είναι σε καλό δρόμο.

Voodoo Pie Rats... τί σημαίνει το όνομα της μπάντας;

Το όνομα της μπάντας δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν στο Zombie Riot Ι. Δεν είχαμε όνομα ακόμα, όντας ελάχιστων εβδομάδων μπάντα και έπρεπε να βρούμε ένα όνομα μέσα σε λίγες ώρες, εάν θέλαμε να μπει το όνομά μας στην αφίσα. Έτσι, κολλήσαμε δυο λέξεις και φτιάξαμε το όνομα. Επίσης, αρχικά το όνομα ήταν "the Voodoo Pirates", το οποίο δε μας άρεσε και πήγαμε κάπως να το σώσουμε κάνοντάς το "the Voodoo Pie Rats", που είναι λίγο πιο εμπνευσμένο...

Είδα ότι έχετε παίξει μουσική στους εξωτερικούς χώρους του ΑΠΘ (στο αστεροσκοπείο). Πώς σας φαίνονται τα "γρασιδοπάρτυ" που διοργανώνονται στο ΑΠΘ;

Το συγκεκριμένο live το στήσαμε τρεις μπάντες: Εμείς, οι Spekeasies και οι Banksters. Κουραστικό πράγμα, αλλά άξιζε τον κόπο, γιατί περάσαμε πολύ ωραία. Τώρα, γενικότερα το να παίξεις στα πανεπιστήμια έχει αρκετά ατού. Δεν αναγκάζεσαι ποτέ να βάλεις εισιτήριο, μαζεύει πολύ κόσμο και σε ακούει κόσμος που ίσως να μη σε άκουγε ποτέ διαφορετικά, έχει φτηνό αλκοόλ...

Σας αρέσει η μουσική σας να είναι ελεύθερα προσβάσιμη σε όλους (Μέσω internet ή με lives χωρίς εισιτήριο);

Αυτό είναι θέμα που απασχολεί τις μπάντες γενικότερα. Φυσικά και θέλουμε να είναι ελεύθερα στο internet τα κομμάτια μας και να παίζουμε χωρίς εισιτήριο, αλλά αυτό δεν είναι πάντα δυνατό. Μια μπάντα έχει πάρα πολλά έξοδα, που δε τα ξέρει, ούτε μπορεί συνήθως να τα φανταστεί ο κόσμος. Οι μουσικοί και τα συγκροτήματα ΠΡΕΠΕΙ να πληρώνονται και η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ πληρώνονται! Πέρα από τα έξοδα, πρέπει κάπως να ανταμειφθούν για τις ατελείωτες ώρες που έχουν πασχίσει μέσα στα studio. Και φυσικά οι μαγαζάτορες όταν βγάζουν, πρέπει να δίνουν. Γιατί κι αυτοί χάρη σε όλους εμάς κερδίζουν στα live. Τα κομμάτια μας θέλουμε να τα έχουμε στο internet και στο μέλλον που θα έχουμε και cd ή βινύλιο, αυτός που θέλει να βοηθήσει και να στηρίξει τη μπάντα, θα έρθει και θα το αγοράσει, ανεξάρτητα αν το δίνουμε στο internet δωρεάν. Όσον αφορά το εισιτήριο, μερικές φορές, λόγω πολιτικής των μαγαζιών, αναγκάζεσαι να βάλεις, αλλά φυσικά δεν είναι όλο δικό σου. Να ζητήσουμε από τον κόσμο, όπως όλοι μας έχουμε παίξει (τις περισσότερες φορές) δωρεάν για αυτούς, να αρχίσουν κι αυτοί να βοηθάνε τα συγκροτήματα αγοράζοντας τα cd τους, τα μπλουζάκια τους, κλπ. Και να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που έχουν ήδη βοηθήσει και στηρίξει!

Στο site σας (http://voodoopierats.40c.gr) είδα ένα σχέδιο με πειρατές και αρουραίους μουσικούς! Το σχεδιάσατε εσείς;

Όχι, τα σχέδια δεν είναι δικά μας. Tο συγκεκριμένο το έχει κάνει ένας φίλος αφιλοκερδώς και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ!  

Οι Voodoo Pie Rats σκοπεύουν στο εξής να παίζουν μουσική live, όσο περισσότερο μπορούν και με τα πιθανά έσοδα να ηχογραφήσουν τη μουσική τους. Ξεκινούν από σήμερα, Σάββατο 19 Μαΐου, με ένα live στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στα ΤΕΙ Καβάλας και στις 30 Ιουνίου στο Lucciola Bistro Bar στην Κέρκυρα. Let's rock'n'roll with the pie-rats!

"The sky is the limit!"

Μια γλυκιά μελωδία που 'σπάει' την ησυχία της νύχτας έρχεται από τους NightBirds, οι οποίοι πριν επιστρέψουν στη φωλιά τους, ανεβαίνουν στο bandwagon για μια βόλτα!

Οι NightBirds είναι από τη Θεσσαλονίκη και παίζουν contemporary jazz, που όπως μου εξηγούν, είναι η μοντέρα jazz-funk, με στοιχεία soul και smooth jazz ήχο. Η μπάντα αποτελείται από την Αριάδνη Μπλομ (φωνή), τον Κώστα Μπούσιο (κιθάρα), το Λευτέρη Γερμενλή (πιάνο), το Βασίλη Γκαγκαβούζη (μπάσο) και το Δημήτρη Στασινό (drums). Μέχρι τώρα εκτελούν κυρίως διασκευές αγαπημένων τους κομματιών, αλλά σύντομα θα αρχίσουν να παρουσιάζουν και τη δική τους μουσική.

Οι NightBirds ξεκίνησαν να μαζεύονται στη φωλιά τους την άνοιξη του 2011 όταν ο Κώστας γνώρισε τον ντράμερ της μπάντας, Δημήτρη Στασινό και του πρότεινε να στηθεί ένα project, που είχε ο Κώστας στο μυαλό του για αρκετά χρόνια. Το επόμενο καλοκαίρι συνάντησαν την Αριάδνη και το Βασίλη και άρχισαν μαζί να δουλεύουν πάνω στο υλικό που ως τότε είχαν. Στις αρχές του 2012 η μπάντα πήρε την τελική της μορφή, όταν μπήκε στην παρέα και ο Λευτέρης. Οι NightBirds ξεκίνησαν να κελαηδούν!


Γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα για την μπάντα σας; 

To όνομα αυτό καταρχάς είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο κομμάτι των Shakatak και επιλέχθηκε γιατί συμβολίζει την ελευθερία, που είναι απαραίτητη στη μουσική που υπηρετούμε -που είναι εν πολλοις και αυτοσχεδιαστική μουσική, αλλά επίσης συμβολίζει και τις ανεξάντλητες δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος. "Wake up...you can fly...the sky is the limit..." 

Τί προτιμάτε να διασκευάζετε;

Η μπάντα ξεκίνησε με ένα συγκεκριμένο concept, δηλαδή αυτό της διασκευής γνωστών μελωδιών και κομματιών, δίνοντας όμως σε αυτά τα κομμάτια μια νέα μορφή και ύφος σύμφωνα με το στυλ της μπάντας. Το σκεπτικό ήταν να διασκευαστούν όμορφα κομμάτια και μελωδίες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στο χρόνο, γενικώς κομμάτια που είχαν και έχουν λόγο ύπαρξης και που έχουν κάτι να πουν σε μας και στον ακροατή. 

Ποιό είναι λοιπόν, το μήνυμα που στέλνετε μέσω της μουσικής σας;

Σκοπός της όλης προσπάθειας είναι ουσιαστικά να βγούμε και να πούμε την αλήθεια μας, να εκφραστούμε και να βγάλουμε αυτό που έχουμε στην ψυχή μας και να το μοιραστούμε με το κοινό, να ρθούμε σε επαφή μεταξύ μας πρώτα και έπειτα με τον κόσμο που μας ακούει, να δημιουργήσουμε και να νιώσουμε συναισθήματα, να ευχαριστιόμαστε και να διασκεδάζουμε μέσω της μουσικής μας και να ...παίζουμε! Όσον αφορά τα μηνύματα της μουσικής μας, αυτό ακριβώς είναι και η μαγεία της μουσικής, ότι δεν χρειάζεται να τα εκφράσεις με λόγια, για να τα καταλάβει ο ακροατής. Αν έχεις κάτι να πεις στο κοινό σου, παίζεις και, αν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ σας, αυτό καταλαβαίνει τί του λες. Συνεπώς ...καλή ακρόαση! 

Ποιοί ήταν οι αρχικοί στόχοι σας;  
Με αφετηρία την αγάπη για τη μουσική, ο Κώστας ήθελε να δημιουργηθεί καταρχάς μια πολύ καλή παρέα που θα διασκεδάζει αυτό που κάνει, θα ψυχαγωγεί και θα ψυχαγωγείται μέσω της μουσικής και θα έχει "χημεία". Και πρακτικά  να δημιουργηθεί μια μπάντα με μια "μαύρη" soul φωνή με ξένο στίχο, που να παίζει όμορφη μουσική, σε στυλ μοντέρνας jazz funk, με αρκετό αυτοσχεδιασμό και το δικό της προσωπικό στυλ και μουσικές ιδέες, χωρίς να κουράζει και να κουραστεί με συνεχόμενες και "αναγκαστικές" εμφανίσεις.

Πόσο εύκολο είναι για μια νέα μπάντα να διοργανώσει lives στη Θεσσαλονίκη;

Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, δεδομένου ότι για μπάντες όπως εμείς (5 μελών) δεν υπάρχουν πολλοί  μουσικοί χώροι, πόσο μάλλον μουσικοί χώροι να στηρίξουν τις ζωντανές εμφανίσεις που διοργανώνουν.

Σε ενα live σας στις αρχές Απριλίου στο spitimou, είχατε μια αφίσα με στρουμφάκια που παίζουν μουσική. Γιατί;

Η αφίσα προέκυψε ως επιρροή από ένα παλιό album του Chick Corea, το δίσκο Friends. Συμβολίζει τη σημαντικότατη αξία της φιλίας (και ίσως στις μέρες μας, λόγω υπερβολικής ατομικότητας, της υποτιμημένης ως έννοιας φιλίας), την αγνή και άδολη φιλία και το γεγονός ότι οι NightBirds είναι band of the hand. Ξεκίνησαν πάνω από όλα ως μια παρέα, της οποίας τα μέλη έχουν μεταξύ τους μια ιδιαίτερη "χημεία" και αγάπη. Από την άλλη, η αφίσα υπονοεί και την παιδικότητα, την αγνότητα, τη χαμένη πολλές φορές παιδική αθωότητα, που επίσης στην εποχή μας είναι ξεχασμένες έννοιες. Τέλος, συμβολίζει το παιχνίδι, το οποίο ουσιαστικά μας συντροφεύει ή πρέπει να μας συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας!

Θα παίζατε μουσική στους δρόμους της πόλης;

Σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής, θεωρείται δεδομένο και φυσιολογικό. Και όλοι το βλέπουν με θαυμασμό. Πολλοί καλοί μουσικοί έχουν παίξει μουσική στο δρόμο στο εξωτερικό. Είναι μάλλον γνωστή η ιστορία όπου στο Μόναχο, κορυφαίος μαέστρος-διευθυντής ορχήστρας, πρότεινε και πέτυχε συνεργασία με μουσικό, τον οποίο άκουσε να παίζει στο δρόμο! Στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει η εσφαλμένη και ανώριμη εντύπωση ότι όλο αυτό είναι κάτι σαν επαιτεία, συνεπώς μόνο ίσως υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσαμε να το κάνουμε.

Θα σας ενδιέφερε να κυκλοφορήσετε ένα δικό σας album; Αν ναι, αυτό θα γινόταν μέσω κάποιας δισκογραφικής εταιρείας;

Όταν θα υπάρχει έτοιμο το υλικό, φυσικά και η επόμενη φυσική εξέλιξη θα είναι να κυκλοφορήσει ως album. Αν θα βρισκόταν εταιρεία, με την οποία θα νιώθαμε άνετα και θα υπήρχε η απαραίτητη χημεία, ώστε να διοχετεύσουμε όλη την ενέργεια της δουλειάς μας, ενδεχομένως ναι.

Οι φιλοδοξίες σας;

Like we said... The sky is the limit!

Οι NightΒirds θα κελαηδήσουν ξανά στις 24 Μαΐου στο cafe-bar Kismet (Κατούνη 11, Λαδάδικα) και στις 2 Ιουνίου θα υποδεχθούν το καλοκαίρι στο spitimou groundfloor (Φράγκων 3). Το πρόγραμμά περιλαμβάνει μια ποικιλία από γνωστά κομμάτια διασκευασμένα με το προσωπικό στυλ των NightΒirds, από Beatles μέχρι καλλιτέχνες λιγότερο γνωστούς στην Ελλάδα, κομμάτια soul, funk-jazz rock, blues, αλλά και latin. Καλή ακρόαση!

"Let's go party!"

Για να πάρει το ταξίδι μας μια πιο ροκ διάθεση, στο bandwagon ανεβαίνουν οι Skelters, από τη Θεσσαλονίκη! Το bandwagon ξεκινάει για ένα ακόμα Journey, μαζί με τους Skelters!

Πρόκειται για μια ελληνική, αγγλόφωνη ροκ μπάντα, που σχηματίστηκε στα τέλη του 1996 από τους αδερφούς Άγγελο και Δανιήλ Χαραβιτσίδη. Αρχικά, η μπάντα ονομαζόταν "Crickets", αλλά το 2001 μετονομάστηκε σε "Skelters". Το όνομα προέκυψε από το κομμάτι "Helter-Skelter" των Beatles, οι οποίοι είναι ίσως η σημαντικότερη επιρροή της μπάντας.

Τα μέλη άλλαξαν αρκετές φορές κατά το διάστημα 1997-2003, αλλά σήμερα η μπάντα αποτελείται από τον Angel (κιθάρα, φωνή), τον Dani (drums), το Stavro (φωνή) και τον Teo (μπάσο). Ο Angel και ο Dani έπαιζαν μαζί μουσική από παιδιά και γνωρίζονταν με τον Stavro από τα σχολικά τους χρόνια. Ο Teo είναι μέλος της μπάντας από το 2004.

Από την ίδρυσή της η μπάντα έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από χίλιες live εμφανίσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε διάφορα φεστιβάλ και beach bars. Στα live τους δημιουργείται ένα ευχάριστο κλίμα με χορευτική διάθεση, αφού εκτός από τα δικά τους κομμάτια, οι Skelters διασκευάζουν γνωστές rock'n'roll επιτυχίες της δεκαετίας του '60! Συχνά μάλιστα, διοργανώνουν αφιερώματα σε μπάντες και μουσικούς, από τους οποίους έχουν επηρεαστεί, όπως τους Beatles, τους U2, τους Queen ή τον Elvis Presley. Δημιουργούν έτσι, μια ατμόσφαιρα ...Let's go party!

Το 2009 κυκλοφορεί το πρώτο album της μπάντας, "Explain to me", με οχτώ δικά τους κομμάτια. Στην ιστοσελίδα της μπάντας, υπάρχει η δυνατότητα downloading για κάποια από αυτά. Το See how much I love you ήταν το πρώτο κομμάτι για το οποίο δημιουργήθηκε video clip. Αργότερα, κυκλοφόρησε και το video clip του ομώνυμου με το album, "Explain to me".

Η μουσική των Skelters έχει αποκτήσει ένα δικό της χαρακτήρα και πράγματι ταξιδεύει τον ακροατή μερικές δεκαετίες πίσω! Οι Skelters συνεχίζουν με την ίδια διάθεση τις live εμφανίσεις τους σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και έτσι, το Σάββατο 19 Μαΐου μπορεί κανείς να τους ακούσει στο "Mao live stage" στην Καβάλα!

πηγή: www.skelters.gr/

"Η σημαντικότερη εμπειρία είναι η επόμενη!" (Φρούτα του δάσους)

Για μια όχι μόνο μουσική, αλλά και φρουτένια βόλτα, στο bandwagon ανεβαίνουν τα Φρούτα του δάσους, από τη Θεσσαλονίκη!

Τα Φρούτα του δάσους δημιουργήθηκαν το 2001 και μέσα σε δύο χρόνια έγραψαν τη δική τους μουσική, ηχογράφησαν το demo τους και έκαναν live εμφανίσεις σε φεστιβάλ και μπαρ της Θεσσαλονίκης. Το 2003 σταμάτησαν να παίζουν μαζί μουσική. Μετά από τέσσερα χρόνια, ο Πόλυς Ζουκ αποφάσισε ότι έπρεπε να ξαναπροσπαθήσουν! Έτσι, από το 2007 τα Φρούτα του δάσους είναι και πάλι μαζί, ενώ το 2010 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album με τίτλο "Για τη στιγμή και μόνο". 

Η μπάντα αποτελείται από τον Πόλυ Αβουζουκλίδη (Ζουκ) (φωνητικά, κιθάρα), το Γιώργο Καρακούλια (κιθάρα), το Γιάννη Τσελίκα (μπάσο), το Βασίλη Ιορδανίδη (πιάνο) και το Γιώργο Κουκοβίνο (κρουστά). Τη μουσική και τους στίχους γράφει κυρίως ο Πόλυς, ο οποίος παρουσιάζει τις ιδέες του στους υπόλοιπους, για να ενορχηστρώσουν τα κομμάτια όλοι μαζί. 

Σε ποιό είδος εντάσσετε τη μουσική σας;

Δεν μας αρέσουν οι ετικέτες. Πολλοί μας θεωρούν ποπ ροκ. Εμείς θεωρούμε ότι παίζουμε  απλά μουσική δίχως ταυτότητα και χωρίς κομπλεξισμούς! Έχουμε πολλά και διαφορετικά ακούσματα και αυτό βγαίνει στα τραγούδια μας. Υπάρχουν χαζοχαρούμενες φωτεινές μελωδίες με μια up διάθεση, κάπου κάπου ξεσπάει λίγο γκάζι και θόρυβος, και από την άλλη έρχονται μπαλάντες που σε πάνε σε πιο μελό ατμόσφαιρες. Δεν βάζουμε την μουσική μας σε καλούπια, είναι ελεύθερη!

Γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα για την μπάντα σας; Αλήθεια, τι φρούτα είστε;

Το όνομα ήρθε εντελώς τυχαία. Θέλαμε ένα όνομα που θα ταίριαζε στην αισθητική μας  και σαν άκουσμα τα φρούτα του δάσους ήταν το ιδανικό. Υπάρχει μια πολυχρωμία και μια διαφορετικότητα γεύσεων, και κάπως έτσι είναι και η μουσική που παίζουμε. Δεν ξέρω τί φρούτα είμαστε. Θέλω να πιστεύω φρέσκα και νόστιμα… όταν γίνουμε άγουρα, ελπίζω να το αντιληφθούμε εγκαίρως!

Ξεκινήσατε το 2001. Με τι αφορμή αποφασίσατε να δημιουργήσετε μια μπάντα;

Είχαμε από πιτσιρίκια αυτό το όνειρο, να φτιάξουμε ένα συγκρότημα και να παίζουμε δική μας μουσική. Είχαμε την ανάγκη να εκφραστούμε κοπανώντας κιθάρες και γράφοντας στιχάκια! Μας μπήκε το μικρόβιο από μικρή ηλικία και από τότε δεν λέει να βγει! Ήταν όμορφη και αθώα εποχή. Τότε το σχήμα ήταν πιο ηλεκτρικό, χωρίς πλήκτρα. Είχαμε κάνει ένα demo με κάποια κομμάτια, τα οποία από τότε δεν τα ξαναπιάσαμε ποτέ. Είχαμε κάνει και 4-5 εμφανίσεις τότε σε κάποια φεστιβάλ και σε μικρά μπαρ της πόλης.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να σταματήσετε το 2003;

Έγιναν διάφορες παρεξηγήσεις ανάμεσα στο συγκρότημα και τότε δεν είχαμε την ωριμότητα να το διαχειριστούμε  και να κρατήσουμε το σχήμα ζωντανό. Αποτέλεσμα ήταν ο καθένας να πάρει τον δρόμο του και η μπάντα να διαλυθεί...

Το 2007, ανανεωμένοι πια, αποφασίζετε να προσπαθήσετε ξανά. Ποίοι ήταν οι στόχοι σας σε εκείνη τη φάση; Τι μεσολάβησε και σας έκανε να ξεκινήσετε ξανά;

Ακολούθησαν τέσσερα χρόνια αποχής και παρατήρησης . Εγώ (Πόλυς) ένιωθα άδειος χωρίς να παίζω μουσική μαζί με άλλους. Συνέχιζα να γράφω αυτά τα χρόνια, αλλά δεν είχα τους ανθρώπους να ακολουθήσουν και να πιστέψουν σε αυτό. Έτσι πρότεινα στον Γιώργο να το ξανακτίσουμε από την αρχή, αλλά με πλήρη συνείδηση για το πώς και πού θα βαδίσουμε. Φτιάξαμε ένα υπόγειο studio και εκεί δουλεύαμε τα καινούργια μου τραγούδια. Στην πορεία βρήκαμε καινούργια μέλη. Είχαμε βάλει στόχο ένα πρώτο δίσκο και συναυλίες, όπου μπορούμε. Το συγκρότημα άρχισε την νέα του περίοδο!

Από ό,τι φαίνεται, πετύχατε τους στόχους σας.

Παίξαμε σε διάφορες πόλεις, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα (Σέρρες, Κιλκίς, Δράμα, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Αθήνα). Έχουμε πάρει μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και έχουμε μοιραστεί την σκηνή μαζί με τον Παύλο Παυλίδη, τους Απροσάρμοστους , το Λεωνίδα Μπαλάφα, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.α

Και το 2010 κυκλοφορεί το πρώτο album σας, "Για τη στιγμή και μόνο", με ανεξάρτητη παραγωγή. Γιατί ανεξάρτητη παραγωγή; 

Γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Η δισκογραφία έχει πεθάνει και πλέον ο ίδιος ο καλλιτέχνης χρηματοδοτεί την δουλεία του. Επίσης, δεν θέλαμε και κανέναν καθοδηγητή πάνω στο κεφάλι μας.

Πώς μπορεί κανείς να το αποκτήσει;

Υπάρχουν μερικά κομμάτια στα κεντρικά δισκοπωλεία, αλλά όποιος δεν το βρει, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας  με mail (στο froutaband@gmail.com) και του το στέλνουμε με αντικαταβολή στο σπίτι του. Όσον αφορά το internet, σαφώς θα υπάρχει κάποια σελίδα από όπου θα μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρο το δίσκο. Δεν το αποφεύγεις αυτό.

Είστε υπέρ του free downloading;

Δεν μας νοιάζει! Η ουσία είναι να ακούγεται η μουσική σου. Ζούμε στην εποχή που οι πληροφορίες τρέχουν με τα χίλια ανά δευτερόλεπτο, σπάνε κωδικούς οπουδήποτε… Το cd πλέον έχει σβήσει, δεν μας ενδιαφέρει αυτό… Έτσι και αλλιώς, ο καλλιτέχνης δεν ζει και δεν σώζεται από τις πωλήσεις.

Ετοιμάζετε κάποιο άλλο album αυτή τη στιγμή; Αν ναι, τι περιλαμβάνει περίπου;

Δουλεύουμε νέο υλικό και μέχρι στιγμής, είμαστε χαρούμενοι με το ύφος των νέων τραγουδιών. Παράλληλα, στήνουμε και το studio μας με νέο ηχητικό εξοπλισμό, γιατί θα ηχογραφηθεί εκεί ένα μεγάλο μέρος του δεύτερου δίσκου. Ελπίζω να μας έρθουν όλα βολικά και να μην αντιμετωπίσουμε πολλά εμπόδια και αργήσει η κυκλοφορία του.

Σας αρέσει η Θεσσαλονίκη;

Αυτή η πόλη έχει κάτι μαγικό. Όσο ζεις μέσα της, σε θλίβει και όσο ζεις μακριά της, σου λείπει. Μόνο η Θεσσαλονίκη μπορεί να το κάνει αυτό! Υπάρχουν και λημέρια στην πόλη, όπου νέοι άνθρωποι δημιουργούν και στήνουν όμορφες καταστάσεις. Εκεί ελπίζουμε.

Πόσο εύκολο είναι για μια μπάντα να κανονίσει ένα live στη Θεσσαλονίκη;

Για ένα συγκρότημα full band 5-6 μουσικών, στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν τρεις χώροι με αξιοπρεπή ηχητικά για live. Από κει και πέρα, εξαρτάται από το αν ο κόσμος θα σε υποστηρίξει και θα έρθει στο live σου. Είναι παράξενο το ακροατήριο της Θεσσαλονίκης. Κάνει ανατροπές.

Μία σημαντική εμπειρία για τα Φρούτα του δάσους;

Η σημαντικότερη εμπειρία είναι η επόμενη που θα έρθει… Και ας μην γνωρίζουμε τι θα είναι!

Τα Φρούτα του δάσους φιλοδοξούν να έχουν αντοχές και όρεξη για δημιουργία, ενώ ετοιμάζουν ένα δεύτερο δίσκο. Αυτή τη στιγμή κανονίζουν τις εμφανίσεις τους για το καλοκαίρι του 2012, πιθανώς σε κάποια φεστιβάλ. Προς το παρόν, ανεβαίνουν στο bandwagon, για μια μουσική βόλτα!  

"I wanna be free!" (Lemonade on Stage)

Αυτή την εποχή που αρχίζει να κάνει περισσότερη ζέστη, χρειαζόμαστε κάτι δροσιστικό, ας πούμε, μια λεμονάδα! Σε μια βόλτα προς αναζήτηση δροσιάς, συνάντησα τους Lemonade on Stage, οι οποίοι ανακούφισαν τη μουσική δίψα μου! Ο Φίλιππος και ο Δημήτρης με κέρασαν λεμονάδα στο στέκι τους, το "Χαΐνη", όπου συχνά τυχαίνει να παίζουν μουσική, χωρίς να είναι προγραμματισμένo!

Ο Φίλιππος Μουζάς (κιθάρα, φωνή), ο Δημήτρης Ρόμβος (drums), ο Σωτήρης Πατσαλιάς (μπάσο, φωνή) και ο Χρίστος Μιχαηλίδης (τρομπέτα) είναι οι Lemonade on Stage, από τη Θεσσαλονίκη. Η μουσική τους κινείται κυρίως στο χώρο των blues, με στοιχεία swing, jazz, rock'n'roll και soul. Δεν είναι πολύ εύκολο να εντάξουν τη μουσική τους σε ένα είδος, καθώς είναι επηρεασμένη από τα ποικίλα ακούσματά τους. Το κομμάτι No other woman για παράδειγμα, θυμίζει rock'n'roll, ενώ το Down I go είναι επηρεασμένο από τη swing.

Μέσω της μουσικής τους προσπαθούν να διασκεδάσουν το κοινό τους! Θέλουν η μπάντα τους να έχει ένα χαρούμενο χαρακτήρα, γι’αυτό και την ονόμασαν έτσι. "Δε μας ενδιέφερε να έχουμε μια μπάντα που να αναδεικνύει την τεχνική της. Αυτό θα το αντιλαμβάνονταν οι μουσικοί, αλλά δεν ενδιαφέρει τον κόσμο. Θέλουμε να παίζουμε και να ακουγόμαστε 'ενστικτωδώς'. Για μένα, το λεμόνι συμβολίζει το ένστικτο, σε αντίθεση με το μήλο, που συμβολίζει τη γνώση", μου εξηγεί ο Φίλιππος.

Οι Lemonade on Stage δημιουργήθηκαν το 2007, διασκευάζοντας κομμάτια blues. Ο Φίλιππος και ο Δημήτρης ήταν φίλοι από παιδιά και έπαιζαν μαζί μουσική ήδη από την εφηβεία τους. Όταν θέλησαν να παίξουν μουσική μαζί με άλλους, γνώρισαν το Σωτήρη και το Χρίστο. Το 2010 ηχογράφησαν το album "Down the basement", που περιέχει τις διασκευές τους. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησαν το album "Freedom", αποκλειστικά με δική τους μουσική. Τα οκτώ κομμάτια τους κυκλοφορούν από το καλοκαίρι του 2011, αυξάνοντας συνεχώς το κοινό της μπάντας. Μουσική και στίχους γράφει ο Φίλιππος Μουζάς, ο οποίος στο Don't cry λέει "I wanna dream, I wanna live, I wanna be free"! Έχουν ήδη παίξει live σε πολλές σκηνές της Θεσσαλονίκης, καθώς και στις Σέρρες, στην Κοζάνη, στη Χαλκιδική και στη Δράμα. Ωστόσο, τρεις μήνες πριν, ο Χρίστος μετακόμισε στο εξωτερικό και προς το παρόν τουλάχιστον, εμφανίζονται τα τρία μέλη των Lemonade on Stage.

To "Freedom" ηχογραφήθηκε και πωλείται, χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιας δισκογραφικής εταιρείας. Πιστεύουν ότι οι εταιρείες δεν έχουν να προσφέρουν κάτι πλέον, παρά μόνο αν αναλάβουν την προώθηση μιας μπάντας. Οι Lemonade on Stage αναλαμβάνουν μόνοι τους την προώθησή τους, αν και θεωρούν ότι δεν είναι αρμοδιότητα του ίδιου του μουσικού. Αν θέλει κανείς να αποκτήσει το album, μπορεί να το βρει στα lives της μπάντας. "Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τον άλλο μετά το live με όλο του τον ενθουσιασμό να αγοράζει το cd σου. Σημαίνει πως του άρεσες!" To "Freedom" είναι διαθέσιμο και για downloading με προαιρετικό αντίτιμο, στην ιστοσελίδα τους. Είναι της άποψης ότι ο καθένας πρέπει να μπορεί να επιλέξει αν θέλει να ενισχύσει την μπάντα, ή αν θα πάρει τη μουσική δωρεάν. Όσον αφορά το ίδιο το album, τα σχόλια είναι ως τώρα θετικά!

Η μουσική των Lemonade on Stage ακούγεται ήδη από ραδιόφωνα όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Αθήνας. Στην πόλη η μπάντα είναι ήδη αρκετά γνωστή και πλέον δεν είναι πολύ δύσκολο να κανονίσουν ένα live. "Η Θεσσαλονίκη μας αρέσει! Έχει πολύ καλή μουσική σκηνή! Μπορείς να παίξεις όποια μουσική θέλεις..." Μου εξηγούν πως γενικότερα στην Ευρώπη υπάρχει μια "ανοιχτή σκηνή", η οποία αποδέχεται μεγάλη ποικιλία μουσικής. 

Στα lives τους οι Lemonade on Stage ως τώρα έχουν καταφέρει να μην υπάρχει εισιτήριο. Ανάλογα με το χώρο, κάθε φορά δημιουργείται διαφορετικό κλίμα. Ο βασικός τους στόχος είναι η διασκέδαση του κοινού. Από ό,τι φαίνεται, τον πετυχαίνουν, αφού αρκετές φορές έχει τύχει κατά τη διάρκεια του live, κάποιος από το κοινό τους ζητήσει να παίξει μαζί τους. "Έρχεται κόσμος και σου λέει 'Να έρθω να παίξω ένα κομμάτι;' Είναι και μουσικοί κάποιες φορές. Ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζουμε κάτι μαζί! Μας αρέσει πολύ αυτό! Το live είναι αμφίδρομο. Εμείς περνάμε καλά και ο κόσμος ανταποκρίνεται. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι να βλέπεις ότι η μουσική σου γίνεται γνωστή και αρέσει!"  Όμως, ο Δημήτρης παρατηρεί ότι τον τελευταίο καιρό το κοινό είναι πιο 'μουδιασμένο', λόγω της κατάστασης που επικρατεί γενικά στη χώρα. 

Παίρνοντας αφορμή από αυτό, αποφάσισα να τους ρωτήσω για την πολιτική κατάσταση. Ο Δημήτρης πιστεύει ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να νικήσουμε την απογοήτευσή μας. "Αλλιώς, δεν υπάρχει δρόμος. Το πρόβλημα είναι η νοοτροπία. Είμαι εντελώς απογοητευμένος από τους πολιτικούς, αλλά και από τον κόσμο, με αυτά που κάνει, με αυτά που αποφασίζει, με το πώς δρα στην καθημερινότητά του!" Ο Φίλιππος προσθέτει ότι παρ'όλο που υπάρχουν άξιοι πολιτικοί, το σύστημα τους αποβάλλει."Έτσι, οι άξιοι και οι ηθικοί δεν παραμένουν στην πολιτική." Όταν τους ρώτησα αν θα ψηφίσουν στις εκλογές της 6ης Μαΐου, μου απάντησαν "Οπωσδήποτε!". 

Αφήνοντας την τέχνη της πολιτικής και επιστρέφοντας στην τέχνη της μουσικής, οι Lemonade on Stage μου είπαν πως σκέφτονται να οργανώσουν κάποιες εμφανίσεις εκτός Θεσσαλονίκης για το καλοκαίρι. Επειδή όμως, το καλοκαίρι φαίνεται να είναι ακόμη μακριά, την Πέμπτη 10 Μαίου οι Lemonade on Stage θα δροσίσουν όποιον πάει μέχρι το Ultimo Piacere (Λόρδου Βύρωνα 3, Θεσσαλονίκη)! Μας καλούν να απολαύσουμε ένα ακουστικό πρόγραμμα, το οποίο δεν παρουσιάζουν συχνά. Διασκευάζουν vintage κομμάτια, από τις δεκαετίες 1920-1950 και φυσικά, μας χαρίζουν τις δικές τους μελωδίες! Ας πιούμε μια λεμονάδα!

 

Καλή διαμονή!

Τα μεγάλα ταξίδια, ακόμη και αυτά με τη μουσική υπόκρουση, απαιτούν σύντομες στάσεις για ξεκούραση. Έτσι, το bandwagon κάνει στάση για μια μελωδική διαμονή στο Motel Selenik! Ο ρεσεψιονίστ μας προϋπάντησε λέγοντας: "Καλως ορίσατε! Εδώ θα μπορέσετε να περιηγηθείτε στους μουσικούς μας διαδρόμους με τις ρετρό ταπετσαρίες, να γνωρίσετε λίγο καλύτερα το φιλόξενο προσωπικό μας, να μάθετε επιτέλους ποιο δωμάτιο ανοίγει με το κλειδί του σολ και ίσως να προλάβετε να γραφτείτε στα μαθήματα τένις που μόλις ξεκίνησαν..."

Οι Motel Selenik είναι μια ιδιαίτερα φιλόξενη, 16μελής (!) μπάντα από τη Θεσσαλονίκη. Επηρεασμένοι από διάφορες κουλτούρες ενώνουν και θυμίζουν παραδοσιακούς μεσογειακούς και βαλκανικούς ήχους. Η μπάντα αποτελείται από το Σταμάτη Πασόπουλο (ακορντεόν), το Στράτο Πασόπουλο (καβάλ), τον Αλέξανδρο Παπαγεωργόπουλο (κλαρίνο), το Νίκο Σαμαρά (τρομπέτα), το Δημήτρη Αβραμίδη (βιολί), το Νίκο Παπαϊωάννου (τσέλο), τον Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο (ούτι), το Θοδωρή Μίσκα (κιθάρα), τον Ηλία Μίσκα (drums), το Στάθη Παρασκευόπουλο (κρουστά), τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο (κρουστά), τον Κωστή Πουλιανάκη (κρουστά), το Χρήστο Κεσικιάδη (φωνή, κιθάρα), τη Ματίνα Μάστορα (φωνή), την Εlena Garcia Blay (φωνή) και τη Ναταλία Λαμπαδάκη (φωνή). 

φωτογραφίες: Lambros Kazan

Η πλειοψηφία των μελών είναι απόφοιτοι μουσικών πανεπιστημίων ή ωδείων. Παρ’όλα αυτά, το βασικό εργαλείο των Motel Selenik είναι η "χημεία" και η επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ τους, κατά τη διάρκεια των προβών. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι γνωρίζονταν μεταξύ τους πριν αποφασίσουν να παίξουν μαζί μουσική.

Η μπάντα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2008 με στόχο τις διασκευές ήδη υπάρχοντων παραδοσιακών μελωδιών και τη σύνθεση νέων, επηρεασμένων από παραδοσιακούς ήχους. Τα μέλη της μπάντας δημιουργούν μια μίξη των μουσικών εμπειριών τους, αφού κατάγονται από πολλές διαφορετικές περιοχές της χώρας.

Έπειτα από περίπου οκτώ μήνες αναζήτησης ονόματος, κατέληξαν στο Motel Selenik. Η λέξη “Selenik” είναι παράφραση των ονομασιών της Θεσσαλονίκης στις γειτονικές χώρες της Ελλάδας, ή πιο απλά, σημαίνει "Θεσσαλονίκη" στη ιδαίτερη διάλεκτο της μπάντας! Η λέξη Motel χρησιμοποιείται για να εκφράσει ότι τα μέλη της μπάντας έχουν ως κοινό σημείο τη Θεσσαλονίκη, όπου συναντήθηκαν και φιλοξενούνται. Στην ιστοσελίδα τους εξηγούν:  "Το Motel Selenik, νοιώθοντας τη Θεσσαλονίκη ‐ μέσα στα νοητά της όρια ‐ ως τόπο πρόσκαιρης συνάντησης, συμβίωσης, έρωτα και φιλοξενίας, υποδέχεται κάθε λογής θαμώνες και περαστικούς, με πηγαία ανάγκη τη δημιουργική ποιητική δράση και έκφραση…"

Η μουσική τους αποτελείται από μελωδίες βασισμένες στις μουσικές παραδόσεις μεσογειακών και βαλκανικών χωρών. Διατηρούν την παράδοση της ελληνικής μουσικής, εντάσσοντάς την σε ένα πιο σύχρονο πλαίσιο. Ενώ το ελληνικό στοιχείο επικρατεί, αφήνει και ένα άρωμα μυστηρίου από την Ανατολή, θυμίζει κάτι από balkan μαζί με swing, flamenco,ακόμα και ρεμπέτικο! Οι ίδιοι αν και θεωρούν δύσκολο να εντάξουν κάπου τη μουσική τους, την τοποθετούν κοντά στη "world music". 

Το 2010 ηχογράφησαν το demo τους, κομμάτια από το οποίο μπορείτε να ακούσετε στην ιστοσελίδα των Motel Selenik. Έχουν συνεργαστεί με μια σχολή χορού flamenco, ενώ το κομμάτι τους Agitanao έχει χρησιμοποιηθεί στο ντοκυμαντέρ του Χρήστου Νικολέρη, "Η Θεσσαλονίκη αλλιώς". Ο χαρακτήρας της μουσικής τους εναρμονίζεται με τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα που, ακόμη και σήμερα, κρύβει η Θεσσαλονίκη.

Η ιδιαιτερότητα των Motel Selenik είναι πως παρ'όλο που είναι νέοι, ενδιαφέρονται για τη διατήρηση των πολιτισμικών ταυτοτήτων και μας θυμίζουν την παραδοσιακή μουσική, μέσα από τη δική τους οπτική γωνία και μουσική εμπειρία. Όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι...    
"Σας καλωσορίζουμε στο Motel Selenik και σας ευχόμαστε μια ευχάριστη διαμονή!" 

φωτογραφίες: Lambros Kazan

πηγές:   http://www.motelselenik.com/, interview-M.S.